ฅ คนไม่เคยหายไป แต่มันฟิวชั่นกับ ค ควาย
เดิมอักษร ก และ ค ในภาษาไตออกเสียงอย่างบาลี คือ ก เป็น ก เสียงอโฆษะ และ ค เป็นเสียง ก โฆษะ เช่นคำว่า ก็ ภาษาไตลื้อสะกด ว่า ค้ (อ่าน ก็) ส่วน ฅ นั้นออกเสียงเหมือน ค ควาย ในภาษาไทย เช่นคำว่า ฅำ (ทองคำ) และฅืน เป็นต้น
เช่นเดียวกับอักษร ฃ ในคำไตลื้อเป็นเสียง /ข/ แต่ ข ในคำเขมร ออกเสียงเป็น ค อโฆษะ จึงเชื่อว่าเดิมจะใช้อักษร ข และค เช่นเดียวกับอักษรมอญ เขมร ที่มีรูปอักษรและการออกเสียงคือ
มอญ - က (กะ)
ခ (ขะ)
ဂ (เกียะ)
ဃ (เคียะ)
င (เงียะ)
เขมร - ក (กอ) ខ(คอ) គ (โก) ឃ (โค) ង (โง)
ลื้อ – ᨠ (กะ) ᨡ = ข (ขะ) ᨢ = ฃ (ฃะ) ᨣ = ค (ก๊ะ) ᨤ = ฅ (คะ) ᨥ (ฆะ) ᨦ (งะ)
ดังนั้นเชื่อว่าการที่อักษร ฃ ขวด และ ฅ คน หายไปจากภาษาไทยนั้นก็เพราะว่า
มีการลดอักษรลงโดยให้ใช้ตัว ข ไข่ สะกดคำที่เคยใช้ตัว ฃ ขวด และใช้ตัว ค ควาย สะกดคำที่เคยใช้ตัว
ฅ คน โดยเฉพาะตัว ค ควายนั้นให้ใช้เป็นเสียง /ค/ แทนเสียง /ก๊/ ที่ติดมาจากการยืมอักษรมอญ-เขมร
ที่พัฒนาการมาจากอักษรปัลลวะของอินเดียใต้ ตามพัฒนาการของภาษาไทย กล่าวคือเสียง /ค/
ควายในภาษาไทยปัจจุบันเป็นเสียงของ ฅ คน ในภาษาไตลื้อ หรือภาษาไทยโบราณ
(สันนิษฐาน)
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น